مناجاتی از حضرت عبدالبهاء

هُو اللّه

يکتا خداوند مهربانا هر چند استعداد و قابليّت مفقود است و مشکلات استقامت در بلايا غير محصور ولی قابليّت و استعداد امريست موهوب تو
خدايا استعداد بخش و قابليّت ده تا به استقامت کبری موفّق آئيم و از اين جهان و جهانيان درگذريم و نار محبّتت بر افروزيم و مانند شمع بسوزيم
و بگدازيم و روشنی بخشيم  ای رَبِّ ملکوت از اين جهان اوهام برهان و به جهان بی پايان برسان از عالم ناسوت بيزار کن و به مواهب ملکوت
کامکار فرما از اين نيستی هستی نما برهان و به هستی حيات ابديّه موفّق فرما سرور و شادمانی بخش و خوشی و کامرانی عطا فرما دلها را آرام بخش و جانها را راحت عطا کن تا چون به ملکوت صعود نمائيم  به لقايت فائز گرديم و در انجمن بالا مسرور و شادمان باشيم توئی دهنده و بخشنده و توانا .            ع ع

شعر از جناب هوشمند فتح اعظم

عاشقان را سايۀ لطف بهاء بر سر فتاد

روزن جان را به سوى آسمان بگشود ه اند
راه اخگر را به بزم کهکشان بگشود ه اند

کوه هستى خفته بود اينک به يُمن نار عشق
آتشى افروختند آتشفشان بگشود ه اند

خلوت ميخانه را شورى نبود و جوششى
حاليا مُهر از شراب ارغوان بگشود ه اند

جلوه در آئينۀ دل ناگهان دانى ز چيست؟
پرده از رخسار يار بی نشان بگشوده اند

شام نوميدى سرآمد چادر ظلمت دريد
کاين زمان تيغ سحر از خاوران بگشود ه اند

عشقبازان رانده بودند از بهشت روى دوست
مژده باد اينک در ِباغ جنان بگشود ه اند

تا گذار عاشق اندر کوى معشوق اوفتاد
خنده بر لب هاى يار مهربان بگشوده اند

رازم از پرده برون افتاد، ياران همتى
مخزن اسرار بهر ارمغان بگشوده اند

عاقبت ديدى چه آسان آن کمانداران عشق
راه بر بستند بر ما و کمان بگشود ه اند

تار شد دل از غبار تيرۀ اين خاکدان
مرغ باقى را نظر بر آشيان بگشود ه اند

عاشقان را سايۀ لطف بهاء بر سر فتاد
شهپر عنقا ز ملک لامکان بگشوده اند